گزارش تصویری
طرح جالب یک دانشجوی لهستانی برای زاینده رود +تصاویر
برای مشاهده بیشتر بر روی ادامه مطلب کلیک کنید
«ماتیوس پوزپیچ» دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پلی تکنیک سیلسیان شهر
گلیویچ لهستان، پایان‌نامه خود را با عنوان « بستررود – ساخت ابرسازه در
بستر رودخانه خشک شده زاینده‌رود ایران» ارائه کرده‌است. پایان نامه وی که
خلاصه‌ای از آن در سایت آرک‌دیلی منتشر شده‌است با این مطلع آغاز شده‌است :
برای سالیان دراز طبیعت به عنوان چیزی تعریف شده‌است که نسبت به آن
احترام قائلیم؛ از آن برای کارهای خود الهام می‌گیریم و در معماری آن را
بکار می‌گیریم. … اما چه می‌کنیم اگر طبعیت ناگهان از بین برود؟ مسئولیت یک
معمار در این زمان چیست؟
طبق طرح پوزپیچ، ابرسازه‌ای به طول ۶ کیلومتر بر بستر زاینده‌رود قرار
می‌گیرد که کاربری‌های متفاوتی دارد. در این طرح، سازه‌های نصب شده به سه
طبقه تقسیم می‌شوند. طبقه همکف رودخانه جهت ساخت و توسعه شهر پیش‌بینی
شده‌است که پوزپیچ احداث ایستگاه مترو را در آن پیشنهاد کرده‌است. حتی به
نظر می‌آید در این طبقه احداث آپارتمان مسکونی نیز پیش‌بینی شده‌است. طبقه
بالای همکف و در واقع لایه رویی و بیرونی سازه به فضای سبز و ایجاد
چشم‌انداز شهری و هم‌چنین اتصال دو سمت رودخانه به یکدیگر اختصاص دارد.
طبقه زیر همکف نیز می‌تواند به پارکینگ عمومی و یا حتی ایجاد راه‌هایی برای
دسترسی دو سمت رودخانه به یکدیگر اختصاص پیدا کند.
زپیچ در طرح خود، شیوه‌های پیچیده‌ای برای عبور آب پیش‌بینی کرده‌است.
در طول ۶ کیلومتری این طرح، مسیرهایی بر روی سطح رویی این سازه قرار دارد
که جریان آب در آنها صورت می‌گیرد. در صورت بیشتر شدن جریان آب، کانال‌های
ثانویه‌ای طراحی شده‌اند که وارد چرخه شده و آب را از خود عبور می‌دهند.
حتی مخازنی نیز تعبیه شده‌اند تا در موارد پیک رودخانه، آب‌‌های سطحی سازه
را در خود ذخیره کنند و از سازه خارج کنند.
طبق ادعای طراح، این طرح کاملاً سازگار با محیط زیست بوده و هیچ‌گونه
عوارض زیست‌محیطی‌ای در پی نخواهد داشت. پوزپیچ لایه‌های رویی و میانی این
سازه را طوری طراحی کرده‌است که در فصول مختلف تاثیرات متفاوتی خواهند
داشت.
نمی‌توان از کنار زحمات زیادی که این جوان لهستانی برای این پروژه کشیده
است به سادگی گذشت. آنطور که پیداست وی دربارهزاینده رود، اصفهان و به طور
کلی ایران تحقیقات فراوانی کرده‌است. حداقل در تصاویر رندر طرح‌های وی
مردهای دشداشه پوش و زنان پوشیه دار دیده نمی‌شوند و این یعنی برخلاف موارد
مشابه و همیشگی، وی به شناخت نسبتاً درستی حداقل از ظاهر ایران رسیده‌است.
اما مسئله‌ای که وی درنظر نگرفته است و شاید بتوان گفت کمتر در آن تحقیق
کرده‌است، نقش تاریخی و حیاتی زاینده‌رود برای مردم اصفهان است. قطعاً وضع
فعلی زاینده رود برای مردم اصفهان و مردم همه شهرهای ایران ناراحت کننده
است. اما هیچ ایرانی‌ای نمی‌پذیرد که رودخانه تاریخی زاینده رود از بین
برود، حتی اگر قرار باشد زیباترین سازه‌های معماری جایگزین آن شوند. علاوه
بر این‌ها، پوزپیچ به تاثیرات نامطلوب زیست محیطی (که همین حالا هم گریبان
گیر اصفهان شده‌است) برچیدن رودخانه‌ای که سال‌های طولانی زیست‌بوم اصفهان
را شکل داده‌است فکری نکرده‌است. گذشته از این‌ها اگر رودخانه روزی دوباره
مانند روزهای اوجش خروشان شود، چه اتفاقی برای این سازه خواهد افتاد؟
واکنش جالب کاربران آرک دیلی
در این میان اما انتشار واکنش جالب کاربران آرک دیلی نیز خالی از لطف
نیست. جایی که کاربران ایرانی این سایت به شدت به این طرح واکنش نشان
داده‌اند.
«John Delaney» در کامنتی نوشته است:
این پروپوزال، عجیب و غریب و چرند است. بازگرداندن آب رودخانه در آن پیش‌بینی نشده‌است! … چه می‌شد اگر چنین کاری نکنیم؟ چرا تلاش نکنیم آب را به رودخانه بازگردانیم؟ آیا این زیباتر و چشم‌نواز تر نیست و برای محیط زیست و شهر بهتر نیست؟ … آیا مسئولیت ما دربرابر طبیعت این است؟…
«Nazanin» در بخشی از کامنت خود آورده است :کاملاً مشهود است که این دانشجوی لهستانی درباره تاریخ غنی ایران و بخصوص زاینده رود ذره‌ای اطلاعات ندارد. این طرح تمام تکه‌های کوچک تاریخ ۵۰۰ ساله این مکان را ویران می‌کند…
از طرفی دیگر کاربری با نام «Ali» نوشته است :من فکر می‌کنم این طرح ازدواج بینش مدرن و معماری سنتی است، وقتی طبیعت بیشتر از هرچیزی ارجحیت دارد. شروع درخشانی است.
«Babak» نوشته است :اگر تو می‌دانستی که زاینده‌رود برای مردم اصفهان چه معنی‌ای دارد، این طرح را هرگز طراحی نمی‌کردی!
در این بین واکنش‌های جالب‌تری هم دیده می‌شود. کاربری با نام «reza» به متن فارسی نوشته است:سلام
این طراحی بسیار عالی و فوق العاده هستش و من دوست دارم هرچه سریعتر این طرح اجرا شود
تشکر
و کاربری با نام «رضا» به کامنت او اینگونه پاسخ داده است :خاک تو سرت
